Po ostatniej sobocie znów naszły mnie refleksje dotyczące w rezultacie mnie samej. Była to sobota jedna z tych, w które w jednym z klubów w moim rodzinnym mieście właściciele zatrudniają panie odziane w pierze i brokat, by rozkręcały imprezę. A właściwie by ślina panów stojących dookoła ciekła równo. Panie niezbyt profesjonalne, gdyż po dwóch godzinach prezentowały już nieodziane stopy. Poruszały się również w wielkim znudzeniu, ale może ja się nie znam. Jak zwykle wypiliśmy jakieś trunki, pogadaliśmy i stwierdziliśmy, że uderzamy na parkiet. Z wiadomych przyczyn w klubie w zasadzie byłam jedyną kobietą, która przyszła tam z własnej woli. Nieco później pojawiła się jeszcze jedna, ale często widywałam ją usytuowaną w pozycji horyzontalnej na środku parkietu. Odkryłam, że w takim układzie sił, jako jedyna kobieta na parkiecie, równie dobrze mogłabym mieć dwie głowy i trzy nogi, a zapewne i tak byłoby wokół mnie małe zamieszanie. Alkohol zapewne sprawił, że moje ego poczuło się przyjemnie połechtane, ale to uczucie szybko prysło. Wraz z kolejny wlanym w siebie piwem zauważyłam, że to istny jarmark bydła. Profesjonalne panie profesjonalnie gną się tuż nad nalewakiem na barze, a panowie prześcigają się w stawianiu im drinków. Na parkiecie zaś jeden pustogłowy z drugim ciągle prosili mnie do tańca. Zastanowiło mnie,  że nie potrafiłam im odmówić, choć wcale nie miałam ochoty z nimi tańczyć. Mój poziom asertywności woła o pomstę do nieba... Poprosiłam moich kolegów, żeby ratowali mnie z sytuacji, kiedy to jakiś pajac, który dopiero co pochwalił mi się do ucha, że od pięciu lat ma żonę, wyciągnie do mnie rękę. I tak pan Ł. szybko starał się go wyprzedzić i porwać mnie na parkiet, natomiast pan M. siał plotkę jakobym była jego kobietą. Kochane chłopaki :) Powiesz, czytelniku, że normalna imprezka, fakt. Przecież wiedziałam nie od wczoraj, że faceci zachowują się jak kretyni, żeby zaimponować jakiejś lasce, a jednak nie mogłam wyjść z zadziwienia jak się nie poddają w zdobyciu celu, jak starają się zabłysnąć intelektem używając trudnych słów, których znaczenia zapewne nie znają i używają ich zupełnie odwrotnie z przeznaczeniem, jak gryzą się w język gdy jakaś kurwa wyskoczy im z ust, że niby nigdy nie używają rynsztokowego języka przygłupich i wiecznie wkurwionych. Cała parada atrakcji, bo gdy zastanawiałam się już gdzie ci szarmanccy faceci się podziali, proszę bardzo, są i to pod jednym dachem razem ze mną. Oczywiście dżentelmen wychodzi z nich o jakiejś czwartej nad ranem, po zbyt wielu wódkach z red bullem, ale liczy się fakt, że faceci wkładają dużo wysiłku w to, żeby jakaś dupeczka w ogóle chciała na nich spojrzeć. Kobiety się stroją kilka godzin, a faceci na kilka godzin zapewniają sobie atak schizofrenii i lobotomię. Efekt - są nie do poznania! Zastanawiam się dlaczego kobiety są tak oburzone, że facet jest miły i grzeczny, gdy ją podrywa, a później nie oddzwania/nie odpisuje/nie pozwala zostać na śniadanie/w najgorszym przypadku kładzie kasę na nocnym stoliku. Tak, oni udają, ale przecież to oczywista oczywistość, jak mawiał klasyk. My też udajemy i faceci mogą mieć pretensje o to, że wczoraj wyglądałyśmy jak boginie, dziś natomiast po podłodze walają się sztuczne włosy, oczy mamy rozmazane jak miś panda, kuśtykamy, bo złamał nam się obcas i wracamy skonane wyglądając jak po nocnej zmianie w wiadomym przybytku. Oburzenie jest tu przejawem lekkiej hipokryzji... cóż z takim podejściem do facetów na starość chyba przyjdzie mi prowadzać kury na szczanie...